Εδώ και μέρες μουρμουρίζω στίχους, λες και απαγγέλλω εικόνες άλλου. Μοιάζουν τόσο αληθινοί, αλλά σταματούν στην πρώτη γραμμή, κοιτάζουν εμπρός τους και ξαναγυρίζουν στην θαλπωρή της σκέψης. Να διαβάσω; να ακούσω μουσική; κάπου θα βρουν να ταιριάξουν και να κάνουν την είσοδό τους στην σκηνή, στο προσκήνιο, στο καμαρίνι, στην γενική δοκιμή, στην πρεμιέρα.
Κάτι περιμένω από εσένα, απλά δεν υπογράψαμε τους τίτλους ιδιοκτησίας, γιατί σταθήκαμε αντίκρυ ο ένας στον άλλον και μείναμε αγκαλιά έως ότου κρυφτεί το ολόγιομο φεγγάρι, δεν ήταν αρκετό;
Εδώ και μέρες μουρμουρίζω και προειδοποιώ την ψυχή να αντέξει, την στιγμή που όλα μοιάζουν τόσο αληθινά, μα δεν παύει να είναι σκέψεις και κάνα δυο στιχάκια που προσπαθούν να βγουν στην πρώτη γραμμή και να φωνάξουν "εδώ".
Κάτι περιμένω από εσένα, απλά δεν υπογράψαμε τους τίτλους ιδιοκτησίας, γιατί σταθήκαμε αντίκρυ ο ένας στον άλλον και μείναμε αγκαλιά έως ότου κρυφτεί το ολόγιομο φεγγάρι, δεν ήταν αρκετό;
Εδώ και μέρες μουρμουρίζω και προειδοποιώ την ψυχή να αντέξει, την στιγμή που όλα μοιάζουν τόσο αληθινά, μα δεν παύει να είναι σκέψεις και κάνα δυο στιχάκια που προσπαθούν να βγουν στην πρώτη γραμμή και να φωνάξουν "εδώ".
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου