Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Το φιλί να ήξερε που κρύβεσαι και μόνο κοντοστέκεται στην ακτή , δίχως να ξέρει που να έρθει. Πάντα ταξιδεύει , αλλά σε σένα θα ήθελε να καταλήγει, σαν κύμα σε άμμο, σαν παλμός σε καρδιά. Θα ξενυχτήσει όπως άλλοτε , θα μιλήσει , θα ονειρευτεί και τα φτερά του θα αφήσει στο προσκεφάλι σου για να ξέρει που να τα γυρέψει.

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Η ματιά θα πρόδιδε την καρδιά και το φιλί τον παλμό. Πόσο να κρυφτείς , σε τι ωφελεί! την ψυχή σου ποτέ δεν θα καταλάβει πως την έχεις δοσμένη στα όνειρα που δεν έρχονται ποτέ ούτε για μια καληνύχτα. Για αγκαλιά θα σου μιλήσει η λαχτάρα και για ψυχή η έμπνευση, δίχως να σκεφτούν στιγμές.

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Καθήμενη σε μία καρέκλα, περασμένη η ώρα και ο νους συλλογάται στην σκέψη σου, δίχως μορφή. Ακαταλαβίστικα πράγματα και φωταγωγείται το πρόσωπο με αμυδρό χαμόγελο. Το μήνυμα γράφτηκε και προωθήθηκε στα όνειρά σου.

Κοιτάζω μέσα από το παράθυρο και δεν ξέρω αν αυτό που βλέπω είναι καθρέφτης ή αντανάκλαση, αν είναι αληθινό ή ψευδαίσθηση. Σύννεφα σε ένα ορίζοντα με χρώματα μπερδεμένα, τόσο ζωντανά ούτε στα όνειρά μου. Θα ζούσα μόνο για αυτές τις εικόνες , γιατί φέγγουν προβολές στα μάτια μου.

Στενάχωρα πρόσωπα σε ένα βαγόνι θα ήθελαν να είναι κάπου αλλού, θα ήθελαν σκέψη να μην έχουν. Προσπαθούν να κοιμηθούν, λήθαργο για ένα ταξίδι. Ακίνητα για ώρες αλλά το μυαλό έχει προπολού ξεχαστεί. Ποιος θέλει να φύγει;!

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Σε ό,τι έχω πιστέψει , έχω επενδύσει , σε ό,τι αισθάνομαι, έχω υπνοβατήσει. Μερόνυχτα σε ξένα όνειρα μονοπάτια ακολουθώ στην πορεία μου να βγω. Πρώτη μέρα στο φως και η μοναξιά πλησιάζει απειλητικά μορφές, τι θα τους τάξει απορώ. Δύσκολη η στεριά, δεν έχεις την δικαιολογία του κύματος , του άστατου καιρού, αλλά θα βρω μια χαλασμένη πυξίδα να κρατώ. Ίχνη στην άμμο από ρόδες ποδηλάτου , διακόπτονται από την παρουσία σου , από την σκιά σου. Δώσε ένα φιλί όπου λάχει , όχι για να δω αν υπάρχεις , απλά για να αισθανθώ!

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009


Έτοιμα ραβασάκια σε ρυζόχαρτα , σε πολύχρωμα τασάκια που έχουν καπνιστεί και φλόγες σβήνουν σαν τα αδειάσεις. Πόσες φορές έχω πεθάνει και έχω πει όχι στο ψέμα Πόσες φορές θα πω την ίδια ιστορία και δεν θα σημαίνει τίποτα, έχω πάψει να την ζω εδώ και καιρό. Χαζεύω ένα μελαγχολικό απόγευμα από το μπαλκόνι, η ανάσα αυτή θα είναι συντροφιά στην αποψινή φιέστα.

Τυχαία ματιά , τυχαία συνάντηση και τα δάκρυα που σου έκλεψα πες τα ψέμα Σε μια ζαριά κρίνονται όλα και όποιος λάχει να είναι ο τυχερός , λαχνό θα τραβήξει για τα πάθη του άλλου. Γυρίζεις την ρουλέτα και σε όλα έχεις ποντάρει , με κλειστά τα μάτια και για όλα θα φανείς σίγουρος, γιατί όλα τα έχεις χάσει. Ο τρελός τον φαντασμένο κατηγορεί για τις άμυνές του, για τον δικό του κόσμο και για την καραμπόλα που τα αδιέξοδα έχει κλείσει ξημερώματα στην ακροθαλασσιά.

Κάπου θα πεις και εσύ το παράπονό σου, να βρεις δίκιο στην ψυχή. Κάποιος θα σε ακούσει , κάποιος θα σε φιλέψει με ευχή, άλλος θα παραβρεθεί στην στιγμή σου και άλλος θα ξεχαστεί σαν φύγει. "Στην πληγή σου βάλε αλάτι" , θα σε συμβουλέψουν, "να κάψει" ανοιχτή μην μείνει , γιατί πάντα θα σε δεσμεύει. Σημάδια ένα σωρό, σκιαγραφούν εσένα. Κάπου να πεις το παράπονο, να κοιμηθείτε χώρια.

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Της βροχής τα σύννεφα μου έφεραν την σκέψη σου για καληνύχτα και ενα ένα τα δάκρυα σου έστελνε στην ψυχή μου μυστικά να κρατεί, που πάντα σε αγκαλιάζει και πάντα σε προσμένει έστω και αν δεν θα σε κατέχει ποτέ. Θορώ την μορφή σου μονοπάτι και το ακολουθώ κάθε βράδυ, χνάρια δεν αφήνω, να χαθώ ελπίζω , όσα αφήνω πίσω η βροχή να πάρει μακρυά. Κοιτάζω στον ουρανό , ξέρω πως ξαστεριά δεν έχει , αλλά δεν κοιτάζω για αυτό, νόμισα πως με άγγιξες.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Του λείπει η φωνή της , η παρουσία της στα όνειρα του , η στιγμή που θα τον καληνυχτίσει και όσα δεν πρόλαβε να πει. Εικόνες από αφημένα φιλιά στο μαξιλάρι του, πέταλα από δροσοσταλίδες αυγής στα χείλη του. Όσες νεράιδες πουν να κλέψουν νανουρίσματα , πάντα θα έχει να τον προσμένουν ακούσματα από ευχές.

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009


Πέφτουν οι παλμοί της καρδιάς στην αγκαλιά σου και παραδίδονται στο κάλεσμά σου για νανούρισμα και παραμύθια. Φτερά με σταγόνες μέθης , λήθης και όσα έχω ξεχάσει δεν με αφορούν πια. Δεν ζω εδώ ,μόνο εκεί μέσα . Πόσα θα είχαν νόημα δεν γνωρίζω, αλλά αν αυτές οι στιγμές θα μπορούσα να τις είχα εικόνες στην ψυχή μου, πιο γρήγορα, κοντά σου θα ήμουν.
Μην επιλέξεις να είμαι μακρυά σου.
Ο ονειροπόλος , όνειρα πλάθει ....

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Μάταια περιμένει το φεγγάρι να δει την μορφή σου, κοντοστέκεται ώρες πάνω από το παραθύρι σου, δεν λέει να κρυφτεί, να πείσει τον εαυτό του πως και σήμερα δεν θα ζηγώσεις στην αγκαλιά του. Έφερε μια χούφτα από ουρανό απόψε να σου αφήσει και όσες καντάδες είχε μαζέψει από την μέρα του στην άλλη γη. Μα εσύ δεν θα φανείς, θα διαλέξεις τον μορφέα και πάλι, τα δικά του χάδια . Θα βγεις στο παραθύρι σου μόνο για το φως του ήλιου.

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Σε ενός έκπτωτου τα φτερά βρήκα παρηγοριά, στην αγκαλιά του τα δάκρυα κυλούν και φυγαδεύονται στην ψυχή του. Μορφή θλιμμένη που την χαρά του έχασε, που ψυχές δεν τον φυλάνε. Αγκαλιά θέλησα να δώσω και εκείνος με παρηγόρησε στον πόνο του.

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009


Σαν με δεις δίπλα σου μην απορήσεις , εσύ με κάλεσες, στα όνειρά σου, στις ευχές σου και το φεγγάρι που φίλος σου σε όλα σου έχει σταθεί, οδήγησε το μονοπάτι του μορφέα στην δική μου αγκαλιά.

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009


Εσένα κοιτώ όσο κοιμάσαι. Χαζεύω την μορφή σου όσο ταξιδεύεις μακρυά μου. Την αγκαλιά μου έχω τάξει στον μορφέα για να σε έχω το πρωί, να σε φέρει πάλι σε μένα. Θα ζήλευα την νύχτα που σε παίρνει στα όνειρα του, που σε κρατάει τόσες ώρες στα φιλιά της και εγώ μένω μόνο να σε νανουρίζω και να αναμένω την ματιά σου την αυγή.

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Είναι οι πληγές , πληγές αφήνουν στην ψυχή και σημάδια στο σώμα, παράπονο να μην έχει που εκείνο σε άλλη υπόσταση υφίσταται και άλλα βιώνει. Είναι οι στιγμές που εικόνες αφήνουν σαν αποστάγματα από το παρελθόν και μέσα σου στροβιλίζουν το άρωμα ενός κρασιού που για χρόνια φυλάει μυστικά, σκονισμένα σε ένα μικρό κελάρι, δίχως φως αιώνες τώρα. Είναι οι ματιές που λόγια δεν κρύβουν και απόηχος μένει αν και έχουν φύγει εδώ και καιρό από κοντά σου.

Μακάρι να βρω μια ψυχή να ακουμπήσω, να με νιώσει σαν δική της πνοή και να είναι πιο αληθινή από τα όνειρά μου. Κάτι όλο πρέπει να κρύβεται από μένα, κάτι να λείπει. Ίσως ταξιδεύει και εκείνο, όπως και εγώ. Ίσως στο ίδιο βαγόνι κάθεται , λίγο πιο πέρα. Κοίταξέ με, όπως εγώ εσένα και θα το σκεφτείς και εσύ.

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Ψυχές μοιράζονται ένα φιλί καθήμενες σε ένα παγκάκι. Χιονίζει και ντύνονται και αυτές στα λευκά. Κάνει κρύο αλλά όχι εκεί. Θα χαθεί η στιγμή στην αγκαλιά τους ,όπως και τότε που είχαν δει το ίδιο όνειρο που είχαν αντικρίσει το ίδιο δειληνό , πιο όμορφο από ποτέ. Καλύφτηκε όλη η πόλη με νιφάδες, όχι όμως οι μορφές τους, θα τις ξεχωρίσεις όσο μακρυά και αν είσαι.