Σε ενός έκπτωτου τα φτερά βρήκα παρηγοριά, στην αγκαλιά του τα δάκρυα κυλούν και φυγαδεύονται στην ψυχή του. Μορφή θλιμμένη που την χαρά του έχασε, που ψυχές δεν τον φυλάνε. Αγκαλιά θέλησα να δώσω και εκείνος με παρηγόρησε στον πόνο του.