Μάταια περιμένει το φεγγάρι να δει την μορφή σου, κοντοστέκεται ώρες πάνω από το παραθύρι σου, δεν λέει να κρυφτεί, να πείσει τον εαυτό του πως και σήμερα δεν θα ζηγώσεις στην αγκαλιά του. Έφερε μια χούφτα από ουρανό απόψε να σου αφήσει και όσες καντάδες είχε μαζέψει από την μέρα του στην άλλη γη. Μα εσύ δεν θα φανείς, θα διαλέξεις τον μορφέα και πάλι, τα δικά του χάδια . Θα βγεις στο παραθύρι σου μόνο για το φως του ήλιου.