Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Σε ό,τι έχω πιστέψει , έχω επενδύσει , σε ό,τι αισθάνομαι, έχω υπνοβατήσει. Μερόνυχτα σε ξένα όνειρα μονοπάτια ακολουθώ στην πορεία μου να βγω. Πρώτη μέρα στο φως και η μοναξιά πλησιάζει απειλητικά μορφές, τι θα τους τάξει απορώ. Δύσκολη η στεριά, δεν έχεις την δικαιολογία του κύματος , του άστατου καιρού, αλλά θα βρω μια χαλασμένη πυξίδα να κρατώ. Ίχνη στην άμμο από ρόδες ποδηλάτου , διακόπτονται από την παρουσία σου , από την σκιά σου. Δώσε ένα φιλί όπου λάχει , όχι για να δω αν υπάρχεις , απλά για να αισθανθώ!

1 σχόλιο:

Διάττων είπε...

Η τελευταία σου φράση τα λέει όλα. Πραγματικά, όλοι έχουμε ανάγκη από συναίσθημα...