Τέλος Εκπτώσεων

 Σαν να κοιμάμαι με μια έννοια λιγότερη, και δεν το θέλω! Δεν θέλω να νιώθω απόμακρη, απόμερη, να είμαι ξένη από την ψυχή μου.

Θα περίμενες πως θα ήσουν ανάλαφρη, μια οπτασία; Ίσως κάτι εξωτικό, αλλά η σκέψη άδεια παραμένει, με τί να γεμίσουν τα όνειρα πια!

Σαν να κοιμάμαι με μια έννοια λιγότερη, και δεν το θέλω! Δεν θέλω ο λόγος να είναι ένα συναίσθημα λιγότερο, ένα πρόσωπο, μια ανάσα, αυτό ξενίζει την ψυχή μου!

Θα πίστευες πως θα καιγόσουν σε πυρά, θα σε έπνιγαν δάκρυα, θα φώναζες ίσως για κάποια αδικία; Μα συμβαίνει το κενό του άπειρου και η ησυχία της γνώσης!

Σκοτεινή ύπαρξη

 Εάν νομίζεις πως έχεις χαθείς, είσαι γελασμένος, έχεις ήδη χαθεί. 

Ξεχασμένος σε σκοτάδι και σε βροχή. Μιλάς με τον εαυτό σου και παραμιλάς στον ξύπνιο σου. Όλα ένας ατέρμονος εφιάλτης, ακόμη και όταν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Ποιος αγαπά τον φόβο και ποιος την σιωπή! Κρατάς στην χούφτα σου μια ζαριά και δεν λες να την ρίξεις, τελευταία παρτίδα είναι, τι κοιτάς!

Εάν νομίζεις πως παλεύεις, είσαι γελασμένος, έχεις  ήδη ηττηθεί.

Οι υποθέσεις δεν χωρούν άλλο στην εξίσωση, μια λύση αναζητάς, την ξέρεις ήδη.