Βιτρίνα

Τις εξαρτήσεις μου τις αγαπώ, δεν "Αγαπώ" , "τις αγαπώ". Γενικά και αόριστα δεν μου κάνουν εμένα, δεν μου αρκούν και ας φαίνομαι αλαζόνας. Αλητάκι θα παραμείνω, μην επιμένεις, και από σήμερα και 'μπρος ούτε βλέφαρο μην μου ρίξεις, τα τσανάκια μας χωρίσαμε και ούτε που με ήξερες, ούτε που θέλω και να σε ξέρω εις το άπειρο και ακόμα παραπέρα.

Τις συνήθειες μου δεν τις αλλάζω, δεν "αλλάζω", "δεν τις αλλάζω" έχει διαφορά, που άμα δεν την εμπέδωσες, δεν θα σε σώσει ούτε λεξικό, ούτε  εγκυκλοπαίδεια. Την αλήθεια δεν την αγαπάς και ψάχνεις για δικαιολογίες, πρόχειρες και πρόστυχες.

Αν δεν αντέχεις, απομακρύνσου, σε κουτιά ζούμε όλοι άλλωστε

Blue Moon

 Όταν η ψυχή τρέχει με χίλια, είναι βέβαιο ότι δεν θα πάρει σωστά την στροφή και θα φύγει σε τροχιά. Ποιος θα την σταμάταγε; ποιος! Αυτό είναι το σκεφτικό της, όταν τα δάκρυα πνίγονται στην στεριά. Δεν σου μοιάζει για κάτι εξωτικό, σου μοιάζει κάτι ξενικό. Δεν μπορείς να την καταλάβεις, δεν μπορείς να την προλάβεις κι ας ήσουν συνοδός, κι ας ήσουν επάνω στην ίδια μηχανή, δεν θα συλλογιστεί την παρουσία σου, η απουσία σου την βασάνιζε.
Όταν η ψυχή τρέχει με χίλια, είναι σίγουρο πως αν μπεις μπροστά της, θα σε προσπεράσει ως κενό, γιατί δεν θα έχεις υπάρξει για εκείνη. Θα το πίστευες αλλιώς; αν δεν το ζούσες, αν δεν ήσουν σημάδι στην άσφαλτο;

Εγώ στα έχω πει και εσύ συνεχίζεις και κάνεις τα δικά σου.