Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Γκραβούρα

Μια γκραβούρα γύρω από τον λαιμό σου, σημάδια από παρελθοντικούς χρόνους. Περνάς το χέρι σου από πάνω της, να δεις, να αισθανθείς και να πεις πως είναι ακόμα εκεί, χαραγμένη και ας μην την ξέρει κανείς. Δρομάκι για βραδινούς περιπάτους , σε οδήγησε σε ακροθαλασσιά. Ευχή στα χείλη που δεν θα τολμήσεις να ψιθυρίσεις ούτε καν αντίκρυ από το φεγγάρι. Καθήμενος σε ένα πέτρινο παγκάκι, βάζεις αλμύρα επάνω σε σκέψεις. Γυρνώντας θα ανακαλέσεις στιγμές και το μυαλό θα σε κάνει να πάψεις να ξεφυλλίζεις άλμπουμ και εικόνες από όσα είπες να ξεχάσεις. Αναθάρρησες και λες πως όλα έχουν νόημα, μια σημασία και ας τυλίχτηκαν όλα σε ακατάλληλα λόγια, σε λέξεις που θα έλεγες απλά στον περαστικό για να μείνεις ανέπαφος από την βαβούρα του.

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010


Ακόμα σε νιώθω και ενώ γινόταν τόσος ντόρος για αυτή την πανσέληνο, εγώ είχα στραμμένο το βλέμμα μου σε σένα. Όνειρο ξεχασμένο σε αποτσίγαρα να επιπλέει και ως το αντικρινό νησί να φτάνει. Ποιος έχει την δύναμη να με ξυπνήσει; κανείς! θάλασσα στα μάτια και η ψυχή ταξιδεύει όπου δεν έχει πάει. Μια ανάσα σε ξένα χείλη και η πολύ η βαβούρα κοπάζει πάνω σε κύμα. Αντάμωμα στην φυγή.

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

Ακόμα αισθάνεσαι το κύμα, τον ήχο από τα βράχια και ας είσαι σε στεριά. Περπατάς σε αποβάθρα, σε πεζούλι, λιμάνι κι όμως δροσιά σε αγγίζει από θαλασσινό καιρό. Πρέπει να γυρίσεις, να ακουμπήσεις σε όνειρο και να επιτρέψεις έστω για το τώρα. Να δεχτείς πως είσαι αφημένος σε ψυχή που δεν λησμονεί, σε αγκαλιά που δεν παύει ποτέ να είναι πορφυρή. Ζεις κι ας μην το επιδίωξες. Μια λέξη ας ειπωθεί και αυτή όχι από ξένα χείλη. Έχεις κοντοσταθεί στην άκρη της αποβάθρας, στο καράβι δεν ανέβηκες ποτέ, πιστευτό.

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Σου έχω πει ψέμα, έστω και σε παραμύθι; σου έχω στερήσει ουρανό;! ανάσες τα βήματα και οδηγούν πάντα λίγο πριν από μια αγκαλιά. Σκέψεις σε καλοκαίρια και σε παραλίες φτάνουν να ξημερώνονται. Σε έχω πονέσει, έστω και με φιλί; λίγο ακόμη, θα πεις και ως εδώ, πέρα από εμένα όλα. Σκιές, θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί, σε σκοτάδι, να φεγγίζουν μέσα από ξένα ρούχα. Δηλώνω παρούσα την στιγμή που απουσιάζουν όλοι.

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010


Αφημένο κορμί σε άμμο και δεν κρυώνει, το τυλίγει η υγρασία. Δεν είναι δάκρυ, κύμα σε ματιά που χτύπησε σε βράχια και έφτασε σε πρόσωπο. Έχει σημασία το τι νιώθει;! ζήτησες να είναι εκεί, παρούσα, αλλά να μην αγγίζει και πως να αισθανθεί;! Ψελλίζω λόγια σου και μου λένε πως παραμιλώ εσένα. Περνά η ώρα θαρρώ, έχει γείρει το κεφάλι σε άλλη μεριά, στραμμένο σε ανατολή, εκεί πρέπει να έδυσε η ματιά σου. Κορμί ακίνητο σε άμμο και δεν θα έπρεπε να ξημερώνει. Δεν ξέρω τι έχεις ευχηθεί, τι έχεις θελήσει.

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010


Απλοϊκό σύστημα σκέψης η ζωγραφιά σου και εκφράζει τόσο έντονα συναισθήματα. Απλός άνθρωπος, χωρικός, ψαράς σε λιμάνι να μαζεύει τα δίχτυα, απόγευμα, αλλά το ηλιοβασίλεμα κοιτά. Έριξα μια κλεφτή ματιά στα γραπτά σου, μην πεις πως αντιγράφω και απομακρύνθηκα στο παραθύρι μου. Βράδιασε και σε αποθύμησα, τα νανουρίσματα και ξάπλωσα δίπλα στην ακροθαλασσιά Θα μου πεις να προσέχω, υπάρχει λόγος; αν δεν ήμουν ονειροπαρμένη, δεν θα σε είχα. Παντζούρι μην ανοίξεις το πρωί για μένα δεν ξημερώνει ποτέ, φεγγάρι και ουρανός η σκέψη μου.


http://akataliptos.blogspot.com/2010/08/blog-post_16.html


υγ: ευχαριστώ aka.... :)

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

πικ απ

Σε ένα παιχνίδι εγώ και εσύ να απολαμβάνεις το κρασί σου και ας έχεις μεθύσει και ας μην γεύεσαι πια το φιλί, επίμονα αρνείσαι να αφήσεις σταγόνα σε χείλη. Γράφω ακούγοντας κοινά ακούσματα, πικ άπ και ηχογραφώ τις τελευταίες σου κουβέντες, ένα χαστούκι και ένα δάκρυ. Θα παρακαλέσω την ψυχή μου να μην εκλιπαρήσει και να μην δει πως έχεις φύγει ηθελημένα σε παρελθοντικό χρόνο, γιατί η φυγή ήταν προσδοκώμενη Έλα σε αγκάλη μιας μελωδίας και ας μην πίστεψες ποτέ και ας είμαι μυστικό. Πονά, γιατί δεν είχες ποτέ το δικαίωμα κι όμως στο υπαγόρεψαν, στο απαγόρευσαν.

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Μια άκρη να πιαστείς και ας την αποκαλούν άλλοι γκρεμό. Στα όνειρα πιστεύεις; μην γίνεσαι μωρό και μην κλάψεις, λάθος στιγμή και πάλι. Διστακτικό το φιλί, πνοές αφήνει για να πειστεί πως ακουμπά κάπου και όχι το άπειρο. Θυμάμαι τις αγαπημένες σου γεύσεις, τι αναζητάς, τι σε κάνει να χαμογελά η ψυχή σου και φυλακή το στόμα μου. Έχω υπάρξει....ξέρω, είχα......Ξαπλώνεις σε άμμο, σε παραλία, σε ακτή, λέξεις για το ίδιο συναίσθημα, ίδια εικόνα μάτια μου. Έχω πιαστεί σε ουρανό και ας το ονομάζουν άλλοι κενό.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Ένα φιλί στάζει στα χείλη σου φωτιά. Ώρες ατέλειωτες σε κοιτάζει και δεν λέει να σταματήσει, δεν έχει τελειώσει άλλωστε το τραγούδι. Σε έχει κοντά του και σε λικνίζει σε ρυθμούς, σε μελωδίες και ξεχνάς πως τελειώνει η νύχτα μέσα σε ένα ποτήρι αλκοόλ. Απομακρύνεσαι για μία στιγμή, πάνω σε έναν παλμό για να διαπιστώσεις την έλξη, την σκέψη, την εικόνα που σε σαγηνεύει. Ένα χάδι γλιστρά σε κορμί και η αγκαλιά προδίδει πως δεν έχεις σκοπό να με αφήσεις να φύγω. Αν μπορείς βγάλε ψεύτη τον μορφέα.

Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010


Μέσα σε κύμα, τυλιγμένη και έχω το άρωμά σου στις εικόνες μου. Θάλασσα δεν με αγγίζει και σιωπώ σε λάθος αποκούμπια για να περάσει το βράδυ. Σε ένα σκοτάδι επιπλέω, αλλά με βυθίζει σε μορφέα δρόμο μόνο η ύπαρξή σου. Άμμος δεν με ακουμπά και παραμιλώ σε λανθασμένα μονοπάτια για να ακούσω το μιλητό σου. Αν σε γνώριζα, θα άντεχα; να είμαι εκεί μάτια μου; αν ήξερα, θα μπορούσα να υπομείνω την φυγή. Ανάσα είναι, δεν είναι καημός, όσα φοβάσαι είναι ακόμη εδώ, αλλά δεν τρομάζουν κανέναν.

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010


Αγκάθι σε καρδιά σαν μέτρησες στιγμές που αδημονούσες για ματιές, σε φιλιά ξεχασμένα στο μυαλού τα υπόγεια και δεν θες μιλιά. Έχω υπάρξει παντού και έχεις χαθεί από όλα τα λημέρια, από σοκάκια. Δεν έχω ψάξει σε ουρανούς, σε δρόμους που ξέρω πως αν τύχω και διαβώ θα σε βρω μπροστά μου, γιατί δεν θέλω να ζητήσεις, να κοιτάξεις, να πεις και να δηλώσεις εικόνες. Ξέχνα το, το φιλί είναι λάθος και σου το έχω φανερώσει. Μου αρέσει απλά να χαζεύω στην μορφή σου, δέξου μόνο αυτό, δεν πονά.

Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Μια αγκαλιά στα χείλη και να ορκιζόσουν πως δεν έχεις ξανανιώσει έτσι. Έχεις βυθιστεί σε ουρανούς, τόσα τα αστέρια και δεν χορταίνεις την βραδιά. Κλειστά τα μάτια της καρδιάς, αλλά κοιτώ, δεν μπορώ να θελήσω κάτι άλλο. Έχω ξεχάσει τα λόγια μου σε ματιές σου και την μιλιά μου σε παραμύθια. Το δειλινό δεν θα έπρεπε να σβήνει ποτέ, γιατί η νύχτα είναι πλανεύτρα και όταν η μέρα έρχεται, όλα χάνονται.