Κόκκινο κρασί από τα χείλη σου να μεθώ, να μην περνάει ο καιρός. Δεν μετρώ τον χρόνο που είμαστε χώρια, δεν υπάρχει , δεν κυλάει, παρά μόνο μαζί. Και κλέβει , τρέχει πιο γρήγορα από εμάς και μας φέρνει κοντά και πάλι μακρυά. Στενάχωρη ψυχή, αλλά σε φιλάει κάθε βράδυ. Φεύγει την αυγή να με βρει, στα όνειρά μου να μου φέρει την μορφή σου, αγκαλιά!