Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

Άκαπνος


Θα μπορούσα να σου μιλώ για ώρες για τα άδεια πακέτα , για τα γεμάτα τασάκια , για τους καημούς που άναψαν , αλλά δεν καπνίζω.
Εικόνα και αυτή...ενός μοναχικού ανθρώπου που παρέα έχει ένα χαρτάκι , το γεμίζει και αφήνει καπνό γύρω του, να τον κρύψει και άλλο. Δεν είμαι έτσι. Κρύβομαι στις λέξεις, σε γραμμούλες μια σταλιά , που δύσκολα καταλαβαίνεις. Μοναχικός σαν το πέλαγος , με καραβάκια πάνω του, αλλά δεν σε χαρακτηρίζει κάτι , πλέον του αχανές.
Θα μπορούσα να σου γράφω για ώρες για το μελάνι που τελείωσε , για τις σκέψεις που τερμάτισαν πάνω στα χαρτιά , αλλά εγώ δεν γράφω, αραδιάζω την ψυχή σε άγραφο τεφτέρι.

3 σχόλια:

iLiAs είπε...

..έτσι είναι οι ευαίσθητες ψυχές.

Καλημέρα Ευγενία..ξέρω είναι δύσκολο.

lakis είπε...

Πρόσεχέ την την ψυχή, είναι πολύτιμη. Καλή σου μέρα

Εvgenia Tr είπε...

καλημερούδια σας! :)

πάντα την προσέχω!