Η σιωπή δεν έχει χρώματα , εικόνες και αισθήματα , μόνο κενό από γκρίζα σκηνικά. Μελωδίες καλύπτουν τα μάτια σου από υγρά στιχάκια. Πονάς σαν πεις πως δεν θα νιώσεις ξανά. Περνούν από δίπλα σουπεραστικοί και δεν ξέρεις ποιον να λυπηθείς , να νοιαστεί , να αποφύγει να κοιτάξεις.
Σπάνια πια με οδηγούν σε σένα οι σκέψεις.