Άπειρο

Όταν η πληθώρα του λεξιλογίου σου περιορίζεται σε ένα "αχ" και υπομένεις στον αναστεναγμό σου, τότε είναι βέβαιο πως είσαι στον σωστό δρόμο. Κάτι σε απασχολεί, κάτι καρτερείς και οι σκέψεις είναι πολλές, με ένα αντικείμενο ως φετίχ. Το αγαπημένο σου, το πιο ποθητό. Περιμένεις, αδημονείς και κάτι σε προδίδει, που άλλοι στο λένε "λάμψη" και άλλοι " εσύ κάτι έχεις αλλάξει". Ξέρεις όλες τις απαντήσεις, έχεις βρει λύσεις σε εξισώσεις και κρατάς στα χέρια σκυτάλη που θα πυροδοτηθεί σαν έρθει και μείνει σε αγκάλη.
Γνωρίζεις πότε στέκεσαι στα όριά σου και πότε περπατάς στις μύτες να μην γίνεις αντιληπτή, πως κρυφοκοιτάζεις, πως δραπέτευσες από το βάρος της αναμονής και είδες, χάζεψες με τις ώρες μια ζωγραφιά του κι ας ήταν παρελθοντική κι ας ήταν ασπρόμαυρη, το χρώμα των ματιών του έφεγγε πιο πολύ και από το φεγγάρι σου.
Όταν η καληνύχτα βγαίνει γλυκά με ένα 'αχ" και υπομένεις τον ερχομό της μέρας, τότε είναι βέβαιο πως είσαι στον σωστό δρόμο.