Η ψυχή μου στην ζωή μου ανασαίνει και πορεύεται με ένα ξεροκόμματο και νερό που ίσα ίσα ξεδιψά οργανισμό και σκέψη. Σε ταλαιπωρούν οι καταστάσεις των δήθεν ανώτερων πλασμάτων και ανήθικων αξιών. 
Η αγαπημένη σου ώρα στην ημέρα, η νύχτα, η στιγμή του ονείρου, η στιγμή της απόλυτης αδράνειας, ενός κορμιού. Aν έχεις χάσει και αυτή την "πολυτέλεια", θέτεις την λειτουργία της αφύπνισης, μην ξεχαστείς και μείνεις ξάγρυπνος για το επόμενο σούρουπο. Πολλά λες και λίγα αποθανατίζεις στο χαρτί, φλυαρεί η ψυχή, το στόμα τι να πει!