Σε πιέζει το χαμόγελο στα χείλη, σκέφτεσαι πως σε έχει κουράσει η υποτιθέμενη χαρά. Μήπως φοβάσαι πως έχεις φθαρεί με τα χρόνια; οι κούκλες οι πορσελάνινες δεν φθείρονται, μόνο σπάνε. Πόσο σε θαυμάζω, κυρία σε όλες τις περιπτώσεις, με στυλ και χάρη. Ποιον θα πείσεις, όταν χάνεσαι από τον εαυτό σου; μίλα μου. Μια νιρβάνα μέσα στο μυαλό σου και όλα τα έχεις τακτοποιήσει με σειρά και τάξη, όπως θα ήθελες να είναι, έτσι επιβιώνεις. Ξέχασέ το, μπορείς; δεν μπορεί να σε αγγίξει ούτε καν οι στιγμές που έχεις φυλάξει. Τυραννιέσαι στο αύριο, άμοιρη μου ψυχή.
Ένα τσιγάρο και κλείνω.