Σπίτι

Μεθυσμένα μονοπάτια απόψε να ξεγελούν την υπόνοια. Τόσα βράδια και δεν έχεις ανακαλύψει από τι αποτελείσαι. Περνιέσαι και για έξυπνος. Ζηλευτά τα προσόντα σου, άσε ένα βιογραφικό κάτω από το μαξιλάρι, δεν είναι η ώρα κατάλληλη.
Λείπει το αίσθημα του κορεσμού, κυριαρχεί το κενό και σε παρηγορεί το παράξενο του κόσμου του. Εκλιπαρείς για το φιλί, σκέφτεσαι το σενάριο που θα του ταίριαζε, γάντι. Κατοικείς μόνος, νιώθεις και αναπαύεσαι σε ανάσες βαριές. Ποιος μορφέας; ποιο σχέδιο φυγής σε θυμίζει; να το ακολουθήσω, να έχει έναν σκοπό, όχι μόνο το τραγούδι.
Φτιάχνω την σχεδία, υπογραμμίζω την σημασία της και στο επόμενο κύμα θα ταξιδεύω, θα απαρνιέμαι το κλουβί για την ζούγκλα.
Σου μοιάζω για θηρίο; για γατούλα; με έχεις αφήσει να κρυφτώ, να ψαχουλεύω την ύπαρξή σου.
Η ψυχή κουράζεται με τις σκέψεις και νοσταλγεί το σπίτι, εκεί που δύσκολα κάποιος θα κοιτάξει να σε βρει, λες και ο πύργος δεν πέφτει στην σκόνη της αυγής.