Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Αύρα

Στο φιλί σου στάθηκα. Κόμπιασα στην αίσθησή σου. Γουλιά δυσεύρετη, μοναδική που από την λαχτάρα δηλώνει την διαδρομή της στο κορμί. Ταξίδι; θα λείψετε καιρό; και χαμογελά η συνοδός απλά για να προσπεράσει την αδιάκριτη θολούρα.
Σταμάτησα στην μορφή σου. Έκοψα τον παλμό στην χούφτα μου και την  ψυχή μου κράτησα να μην αναφωνήσει και ακουστεί, θα χανόταν στον αντίλαλο.
Θα περάσει και δεν θα ενοχλήσεις την ροή του, το βλέμμα που θα καρφωθεί πάνω σου, στα μάτια σου. Σαν να μην πιστεύεις κάνεις, σαν μικρό παιδί που δεν καταλαβαίνει όσα του λένε, απλά γιατί δεν τα έχει βιώσει, αλλά αντιλαμβάνεται πως είναι σπουδαία και αληθινά.
Και τελικά, πως είναι τα χείλη του; σε τι μοιάζει η μορφή του; και εγώ γιατί πρέπει να σου πω; περίεργε και σχολαστικέ τύπε; δεν γνωριζόμαστε. Αν μου ξεφύγει λέξη, θα γλιστρήσει ο παλμός και θα κατευθυνθεί προς τον Μορφέα, σε εκείνον να πει και να βιαστεί να παραγγείλει τα όνειρα, όπως αρμόζει στην περίσταση.
Στο φιλί σου στάθηκα και στο ορκίζομαι πως έμοιαζε με την μορφή σου, τόσο ζεστή και όμορφη, που κάνει την ύπαρξή μου να κρυώνει και να κρατιέται από την αύρα της στιγμής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: