Σκοτάδι, λαμπιόνια σε διάταξη, ίσα διαστήματα, ίσες ευκαιρίες για να πιαστείς από κάπου και να ξεφύγεις. Διατάραξη ησυχίας σε ώρα κοινή, από κόκκινα φώτα, έμοιαζε να είμαστε τόσο κοντά. H κουρτίνα θυμίζει φυσαρμόνικα, αλλά κανείς δεν την κουνά, δεν κρύβει θέα. Είμαστε πάτσι, ένας έδωσε έμπνευση, ο άλλος έγραψε το τέλος, καμιά διαμαρτυρία. Το ταξίδι ξεκίνησε σε ράγες, να τερματίσει σε σταθμό που φέγγει πάνω στο σκοτάδι σου.
Τρίτη 17 Απριλίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου