Κάποτε έπρεπε να βρέξει. Κάποτε θα έπρεπε να μάθω πως να οδηγώ την μοίρα μου και να μην κοιτάζω πίσω. Θα μείνεις εδω; θα έρθεις κοντά; εσύ τι ορίζεις; δεν ξέρω να σου πω τα μελλούμενα, δεν ξέρω να σου πω διηγήματα για να ξεχαστείς. Ξέρω πως δεν θες να παραδοθείς, ξέρω πως ότι σου μοιάζει, δεν είσαι εσύ. Ήρθε το μέλλον κ μίλησε στο παρόν, ήρθε και μαζί του έφερε μορφές και μοναξιές. Η ελπίδα θα πεις, ποια είναι;! Δεν ξέρεις; μοναχά ο εαυτός σου.