Η ψυχή μου να κράταγε μυστικό και πιο πέρα από την ύπαρξή μου να μην ήξερα τι υπήρχε. Φως, ύδωρ πάνω σε χείλη γλυκά, ζεστά. Θα είναι το μόνο που θα αναγνωρίζεις και θα σε οδηγεί κοντά του. Να κράταγα κρυφή την ματιά του και να μην αναζητούσα δικαιολογία, να κλείσω παραθυρόφυλλα για την πραγμάτωση ονείρων. Η γη γυρίζει πάνω σε έτη, σε πλανήτες και ο ουρανός γεμάτος με άστρα, εκείνη χαζεύει. Θα ήταν μονάχη, αν δεν ήξερε πως υπήρχαν, θα ήταν τυφλή, εάν δεν υποκλινόταν στο θαύμα, τον ήλιο.