Δεν το είχες φανταστεί, πως θα κατέληγες σε τούτη την πόλη. Σε κυριεύει μια αποικία ιδεών και σε  αντικαθιστά με τσιμέντο. Απαγγελία κατηγοριών σε απείθαρχο κοινό, δυο ντουζίνες ποιήματα και τριών λογιών φιλιά, τα πιστευτήρια. Θέλεις αφού, να ακουστείς σε όχλο, στην ηρεμία της καρδιάς του.

Μοιάζει σαν τον τόπο σου, μα δεν έχει βρέξει ποτέ και εσύ δεν ήσουν ποτέ στο αίθριο των πραγμάτων. 

Θα είσαι ευγνώμων για την σωτηρία, για τα κενά στον λόγο σου που αποσιωπούν τις εικόνες σου. Δεν βλέπω τι γράφει το πανό σου κι όμως σε ακολουθώ, πιστεύοντας σε σένα, θέλοντας να ακούσω τα συνθήματα σου, όχι από μεγάφωνο, αλλά από τα χείλη σου, ψιθυριστά στην ψυχή μου.