Κάπου προσάραξε η ψυχή και χάθηκε στο περίμενε του φευγιού της. Δεν θα έπρεπε να είναι εδώ, μονολογεί και σιωπά. Παραμιλητό, δίχως πυρετό, αλλά νιώθει ζεστή.  Έχει νόημα να σου εξηγήσει; Έχει νόημα να σου ψελλίσει λόγια, όταν μόνη της τα ζει; Ακόμη ψάχνει τρόπο να σταματήσει την καρδιά από όσα την κατατρέχουν, να την αφήσει ήσυχη, μα δεν γίνεται. Ξεχνιέται το φιλί; Ναι και αυτό σε φοβίζει, γιατί σε ξυπνά τα βράδια και τον καημό δεν πνίγει.  Αδυσώπητος ο αγώνας , αλλά το μόνο που σε νοιάζει είναι να καείς.