Αναπαραγωγή μελωδίας για αυτό το βράδυ το τραγούδι σου, να ηχεί ως τα όνειρά μου. Θα μιλήσει κανείς ή θα φωνάξει πάλι στο σκοτάδι στην μορφή σου; κάπως έτσι περνούν τα βράδια, με έναστρο ουρανό κι όμως να ψάχνεις το δικό του άστρο. Θα έφτανε η εικόνα του σε κάποια μονοπάτια, σε κάποιο σκαλοπάτι θα ξαπόσταινε και μετά θα χανόταν. Η μοίρα μια κουβέντα θα πει και θα γυρίσει το βλέμμα της σε σένα. Πέρα από τον ορίζοντα να πας, μόνο εκεί θα βρεις τα φιλιά σου, όσα σου τάζει, εκεί κρατημένα, εκεί ξεχασμένα. Αγκάλη άδεια, θα στερέψει η πληγή του  μορφέα σαν σε δει, μην τον απογοητεύεις στο φως της μέρας σαν ξυπνάς και δεν του μιλάς. Δώσε φιλί αγγελέ μου να πάρει ανάσα και εμένα φυλάκισε σε ό,τι θωρείς ανέφικτο.