Εμπρός σου σε τούτο το φως να γονατίσω, φιλιά να σου αφιερώσω και ας ξέρω πως με πληγώνουν οι στιγμές, οι μοναχικές. Χαζεύω στο παραθύρι, λαμπιόνια, κάποιο φέγγει στην ματιά σου και να γύριζα να έβλεπα εσένα αντί για ετούτη την θέα. Να μην ελπίσω, να μην σκεφτώ,να μην νοσταλγήσω άγγιγμα. Θα σβήσω με φιλιά τις καληνύχτες, να σώνονται τα βράδια σαν κρασί, κόκκινο στα χείλη, όπως και στο μυαλό. Περίεργο συναίσθημα, όταν καταλήγω σε σένα, σταματούν οι χτύποι και σιωπούν ήχοι, ο κόσμος και όσα θα ήθελα να σου απαριθμήσω.

Σκιές στο φεγγάρι να μπορέσω να ονειρευτώ την μορφή σου, άγγελε μου!