Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Θα έρθει άραγε η στιγμή που δεν θα χρειάζεται να πιστέψω σε κάτι, γιατί απλά θα είναι εκεί, δίπλα μου, να κοιτώ, να φιλώ, να αγγίζω, να αισθάνομαι πραγματικά, πως υπάρχουν όλα όσα κανείς θεωρεί δεδομένα!  Τόσες ιστορίες έχεις ακούσει, κάτι ίσως έχεις γευτεί, αλλά κλειστά παράθυρα σε έρημο δρόμο και προχωράς σκεπτικά κοιτώντας ψηλά, ενώ άλλος θα σε συμβούλευε να τρέξεις, να μην σταθείς, να μην αφαιρεθείς και μείνεις παραπίσω στο σκοτάδι.
Σου οφείλω και μου οφείλεις ένα φιλί για το περίμενε, για την ταλαιπωρία τόσων χρόνων, γιατί έχω σταθεί και στέκομαι αντίκρυ σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: