Δεν σταμάτησε κανείς κι ας ήταν αστέρι κατά γης να φέγγει σε σκοτάδι μοναχικό. Ζητάς βοήθεια από εμέ που λες πως τα κατέχω όλα και πως την ψυχή προσπαθείς χρόνια να συναντήσεις. Κάθισα εδωνά που έχει ησυχία ουρανέ, να μπορώ να σε κοιτώ δίχως σταματημό και ας μου φωνάζουν όλοι να σωπάσω, να μην τραγουδώ. Σε τούτο το παγκάκι μοιραστήκαμε στιγμές και μελωδίες, δεν το ξεχνώ.  

Σε νανούριζαν οι εικόνες και  ταξίδευε ο λογισμός σου, είπες πως ήταν αρκετό για να ξεκινήσει η σιωπή να διηγείται το κενό. 

Δεν υπήρξα ποτέ, μόνο ο καημός και ετούτος ξεκίνησε λειψός.