Σιγοπαίζει η μελωδία, το μόνο νανούρισμα και ας σε πληγώνει όσες φορές και αν το ακούσεις. Δεν θα έρθει ποτέ, πως είναι δυνατόν να το ξέρεις, δεν σε πίστεψε κανείς και ας σου είχαν εκμυστηρευτεί το μερτικό σου από τις χαρές. Εκκίνηση, όλοι έχουν ξεφύγει της προσοχής του αλυτάρχη εκτός από εσένα, γιατί τον κοιτάς στα μάτια, περιμένεις το σινιάλο. Να κατείχα τον τρόπο, να γνώριζα πως να τα μηδενίσω όλα, δεν το επιθύμησα ποτέ μου όμως.
Γλυκό φιλί στάζει θέρμη και θα άνοιγα τα μάτια, αν ήξερα πως θα ήσουν εσύ, αλλά μορφέας παραφυλά όλες τις εξόδους.

Αμυδρά σιγοτρέμουν εικόνες από φλόγες, από ματιές, μην με κοιτάς, η λογική αποκοιμήθηκε.