Έχει περάσει η ώρα δεν θα σε αναζητήσει κανείς, ηθελημένα άλλωστε θα κυλήσεις στο στρώμα σου προς την μεριά του παραθυριού να ατενίσεις εικόνες. Νιώθεις σαν να τελειώνει το καλοκαίρι και ξαναρχίζει το σχολείο, όχι όχι λάθος, έχεις μεγαλώσει για να φοβάσαι πως θα μπεις σε ρότα ξένη. Έχει σημασία που δεν έχει μελωδία η ψυχή, που σε όλα έχεις βρει το νόημα, μα όταν ξυπνάς ξεκινάς από μηδενική βάση; δικαιολογίες, ευκολόπιστες και αυτές σε ό,τι αραδιάζεις. Θα βιαστείς να φύγεις πριν έρθει το χάραμα για να αναρωτιέται, όταν ανοίξει τα μάτια του, αν υπήρξες ποτέ ή απλά ήσουν ένα όνειρο.