Στα ίχνη του φιλιού σου και σε αναζήτηση της μορφής σου στέκομαι και εμφανίζονται εικόνες, σκέψεις που θα τραβηχτούν στο σκοτάδι για όσο διαρκεί το ταξίδι μας. Μια πορεία, η γραμμή εμπρός σου, δίχως να χωρίζει κάτι, απλά να οριοθετεί, να εξισορροπεί τις ευχές και την αλήθεια. Λόγια τρυφερά μα και βλάσφημα, αφού δεν διστάζεις να τα κρατήσεις μακρυά μου κι ας έδωσα μερτικό από όνειρα. 

Αυγουστιάτικος ουρανός, φωτεινός, με άστρα να πέφτουν στην αγκάλη σου, στο προσκέφαλό σου, μόνο για σένα κι ας δίστασες να κάνεις ευχή, δεν πιστεύεις.

Λίγο ακόμη, λίγο πριν βγεις σε όχθη άναψες φωτιά, ξεκάθαρα να βλέπεις σκοτάδι. Όλα θα αλλάξουν, να μοιάσουν σε κάτι δικό σου, απλά αφημένο σε λήθη.