Μου υποσχέθηκες μια αγκαλιά και ακόμη περιμένω .Mου είπες πως θα με προσέχεις και στο αγιάζι στέκομαι. Μαχαίρι αν μπίξεις στην πληγή δεν θα το καταλάβω , ακόμα ανοιχτή φυλάει. Νύχτες μετράει , αέρας μέσα της .Θύελλα αν κοιτάξεις , μέσα στην σιωπή δεν θες να την νιώσεις. δεν πίστευε σε ευχές , σε όνειρα και αστέρια , μόνο σε ψυχές και αυτές την προδίδουν.

Δεν ζήτησα ποτέ κάτι και όλα έρχονται , εκτός από αυτό που προσευχή γίνηκε।
Τα μάτια δεν θέλω να κλείσω , γιατί εσένα βλέπω। Αν με ρωτήσουν όμως , δεν ξέρω πως είσαι। Ποτέ δεν ζήτησα κάτι και όμως πιο μακριά πάει η καρδιά , χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα.

Να την ακολουθήσω θέλω και να βγει κάτι από αυτό. Δεν θα με πιστέψει κανείς!

Κλεισμένη μέσα σε τέσσερις τοίχους θα ήθελα να είμαι।

Να ξέρω πως δεν έχω άλλες επιλογές , πως μόνο τον ήλιο
και το φεγγάρι έχω να προσμένω। Να έσβηναν στην θάλασσα
κάθε φορά , μαζί και τις σκέψεις।
Όνειρο είναι και αυτό , όσο στενάχωρο κι αν φαίνεται।
Θα άφηνε την καρδιά να φύγει στο πέλαγος και δεν θα την
γύρευε πια। Μόνη θα έστεκε , ανάμεσα στους τοίχους ,
με την σιωπή και την αλμύρα!

Δεν θα έρθει η στιγμή που θα πεις πως είχες δίκιο , για όσα ήλπιζες.
Θα φανούν σημάδια για να σε κάνουν να κλειστείς στον εαυτό σου
και το δάκρυ κρύψουν. Δεν θα αλλάξει ο καιρός και όσα λένε οι φίλοι
για τις πληγές , αλήθεια σαν να είναι. Σαράκι στην ψυχή , όσα είπε ο
μάντης "δύσκολο το ταξίδι..." , δεν πρόδωσε ούτε μία ελπίδα το βλέμμα του,
δεν κοίταξε καν στα μάτια. Και όσα έρχονται , αυτό φανερώνουν!