Μπορείς να ξεχαστείς μέσα στην αγκαλιά του για ώρες; να χάνεις γη και ουρανό και να τα βρίσκεις εκεί πάλι, δίχως να αλλάζει η μέρα την νύχτα. Γοργά οι σκέψεις ξεμυτίζουν από την ψυχή και φτάνουν στα σκαλοπάτια του. Δειλά, μην ενοχλήσουν, να αποκοιμηθούν μια σταλιά δίπλα του. Ολάκερη μιλιά δεν θα προφτάσουν να πουν, θα χαζεύουν χρώματα και ουρανό.
Μπορείς να φτάσεις ως εκεί , μα πες μου να έρθω ως εκεί.

Τα μάτια σου να βλέπω να έχω εικόνες στα όνειρά μου. Ο κόσμος γύρω τι αξία έχει αυτή την στιγμή, στην αγκαλιά μου; δεν με νοιάζει να κοιτάξω το φεγγάρι που γκρινιάζει για παραμύθια, τα αστέρια που ψέμματα επικαλέστηκαν και κρύφτηκαν. Την ψυχή μου να βλέπω, να ακουμπώ στην δική σου τα βράδια.

Κάθε φορά που κλαις , αν είχες έναν καθρέφτη μπροστά σου , θα συνέχιζες να μοιρολογείς , να αφήνεις τον καιρό να περνάει και τα μάτια σου να είναι πάντα υγρά σε κάθε σκέψη; είμαι σίγουρη πως θα σου άρεσε να βλέπεις τα δάκρυα στο πρόσωπό σου , το ύφος των ματιών σου , την κόκκινη όψη τους. Δεν σε καταλαβαίνω, το χαμόγελο δεν κυνηγάς, αλλά στο σκοτάδι κλείνεσαι παρέα με δαύτα.

Θολό το φεγγάρι σε έναν ουρανό καλά κρυμμένο. Φυλακισμένες οι σκέψεις απόψε σε ένα δωμάτιο, αφού η ακτή τους δεν έχει φως. Χτυπάνε ταβάνι και ξαναγυρίζουν μέσα στα όνειρα. Είναι αργά για να βρεις άκρη και αναζητάς την αγκαλιά, όχι οποιαδήποτε. Είναι εκεί , κουρνιάζεις και το μόνο που αφήνεις να σκεφτείς, είναι η εικόνα που αφήνεσαι!

Ξεκινά η χαρά και δίνει σειρά στην λύπη σε έναν κύκλο που φτιάχνει την ζωή δίχως σταματημό.
Στο κέντρο εσύ , αν προσπαθήσεις να βγεις από εκεί , κάπου θα ακουμπήσεις,κάτι θα αισθανθείς και σε δύνη θα πιαστείς. Είναι εύκολο να μένεις ακίνητος , αλλά πως αλλιώς να αλλάξεις το σκηνικό της μοναξιάς; θα βγεις από την γραμμή , θα ακολουθήσεις τον καημό της σκέψης , της ψυχής την λαχτάρα που μόνο σε όνειρο θα συναντούσες.
Κρίμα να μην είσαι εκεί!

Στην ζωή μου η αναπνοή σου, στην σκέψη μου το άρωμά σου. Βράδια ατελείωτα η μορφή σου, να νανουρίζομαι και να ξυπνώ με αυτήν, σαν στιχάκι που σου έχει κολλήσει. Δίχως λόγο δεν κοιτάς τα αστέρια, δεν μελετάς το βλέμμα του. Στην ζωή σου, η μιλιά μου.