Περνά ο καιρός και μένω στην αγκαλιά σου, Άγγελέ μου. Να μην κουνιέμαι ούτε μια σταλιά, φοβούμενη μη σε χάσω, μην σε λησμονήσω, μην θολώσει η εικόνα σου. Τα χείλη στέκουν πικρά, φιλί δεν τολμούν να ζητήσουν, μην γλυκαθούν, δεν ξεχνούν. Διστάζεις τα μάτια να δεις και ουρανό γυρεύεις μέσα στην νυχτιά και ας έχει για φεγγάρι μόνο τον αυγερινό. Πέρασε η ώρα και ψιθύρισα δυο λέξεις, πέρασε η στιγμή και ξύπνησα εκεί.!

Μια αγκαλιά πριν τον παράδεισο, εύχεσαι, και νιώθεις να κλείνεις τα μάτια και να παραδίνεσαι σε αυτήν. Παραμύθι για τα όνειρά σου να έχεις να θυμάσαι σαν ξυπνήσεις, να έχεις να αφηγείσαι. Παρηγοριά στα μάτια και η ψυχή σιωπά. Σε ευχαρίστησα; και όσα είπαμε μην τα σκέφτεσαι, την εξομολόγηση να αντέχεις. Περνά ο καιρός και δεν θα ρωτήσει αν στα μάτια φιλούν δάκρυα και μην σκιάζεσαι, από εδώ πως να φύγω; όλα κινούνται γύρω. Φιλί και καληνύχτα.

Βρεγμένα μάτια όπως η άμμος που την αγγίζει η θάλασσα και γεύτηκα αλμύρα. Ταξιδεύω σε ματιές, σε μια μόνο εικόνα και πλησιάζω, αλλά πάντα φεύγει πιο μακρυά. Συναίσθημα αφημένο σε αγκαλιά και δεν γυρίζει ποτέ, να σου πει τι νιώθει και τι βιώνει. Νωπές σκέψεις από υγρασία, μια ψύχρα σε διαπερνά και σε ξυπνά από την ομορφιά σου. Ένα φιλί σου έμεινε στα χείλη, μια ματιά, τα υπόλοιπα σβήστηκαν, δεν υπήρξαν.

Τίποτα δεν είναι αρκετό και λείπουν χρώματα. Υπήρξα άγνωστος, υπήρξα γνωστικός και σύμμαχος σε σκέψεις. Βράδυ σιωπηλό σε πολυσύχναστη παραλία και όμως δεν είναι το ίδιο τοπίο και ας έδυσε μόλις τώρα ο ήλιος. Συγνώμη περιμένεις; έχω ξεχαστεί και τι ζητάς δεν μπορώ να καταλάβω. Μην το ψάχνεις, στεριά πάνω σε θάλασσα, μπορεί και το ανάποδο, όπως και να έχει δεν με προβλημάτισε ποτέ. Δεν υποσχέθηκα ποτέ, απλά είμαι ακόμη εδώ. Μην γυρίσεις!

Κάποια μέρα θα βρέξει, δεν θα έχει καρδιά να με πνίγει. Κάποια μέρα θα χιονίσει, δεν θα έχει τόσες ακτίνες ηλίου να με τυλίγουν. Νιώθω μικρή και σίγουρα ανύπαρκτη στον δικό σου κόσμο. Πως έγινε και δεν σε κοιτώ; ελλειπτική τροχιά και τίποτα δεν ολοκληρώνει πορεία. Κάποια μέρα δεν θα έχει σύννεφο να σκεφτείς, πως μπορεί να πονέσεις, να έρθει να σε επισκιάσει. Θλίψη για το σήμερα, το χθες δεν θα ήθελες να είχε συμβεί και όνειρα να μην είχες χρειαστεί να κλέψεις. Μια στιγμή ήταν μόνο, αλλά στιγμάτισε ζωές.