Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Μια ματιά αρκεί για να δεις πως πονώ, μια ματιά αρκεί να νιώσεις την ψυχή μου. Διάλεξες δρόμο να φανείς από εμπρός μου και μονοπάτι που κανείς δεν κατείχε, ζωή. Πέλαγος η καρδιά, σπαράζει σε κύματα, μα δεν ξεσπά στο μέσο του πουθενά. Καράβι που απλά ατύχησε και βρέθηκε σε φουρτούνα, δίχως να προλάβει να αντιδράσει. Πως τον πόνο να κοπάσεις και να ξεχάσεις, στιγμές, λόγια και σιωπές και των ματιών σου την προσμονή. Μονολογώ και τραγουδώ πάνω σε σκιές, τάχα μου πως νιώθω χάδι και ξέρω πως θα ξεχαστώ σε φεγγαριού αγκάλη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: