Δεν θα έρθει ποτέ, όσο κι αν περιμένεις, όση δύναμη κι αν έχεις, θα βρίσκει τρόπο να σε πονά και να σε κάνει να νιώθεις όλο και πιο μόνη. Ένα όνειρο ξετυλιγμένο και μαζεμένο σε μια γωνιά και το κοιτάς από μακρυά..Το επεξεργάζεσαι φοβούμενη να σκεφτείς τι είναι και από ποίον. Είναι δασκαλεμένη η σκέψη μην θορείς πως αντιδρά σε εικόνες. Δεν θα έρθει το χάραμα, όσο κι αν χαζεύεις σε παράθυρα, ουρανό. Ανταλλάσσω την μέρα με την νύχτα για γιατρικό. Νιώθεις να θέλεις να κάνεις σκανταλιά, μικρό παιδί, αλλά σου έχουν πει να κάτσεις ήσυχα σε μια γωνιά, ίσα ίσα να αναπνέεις. Μην ξεχνιέσαι,,,αναπνοή και  ακίνητη. Αγκαλιάζεις την σιωπή πιο έντονα από ποτέ, εσύ που μίλαγες πάντα. Δεν θα έρθει, όσο κι αν περιμένεις. 

Πως έχεις αφήσει να σε πληγώνουν τόσα πολλά! από φόβο; από ενοχή; από την σιγουριά του ευατού σου; θα σημειώσεις μια γραμμή και θα πεις καληνύχτα στην ψυχή σου, όσο πιο γλυκά αντέχεις.