Nιώθω πως περνάει η ζωή και δεν μπορώ να της πω πως την αγαπώ , πως ζω για αυτήν.
Mια μέρα έφυγε και μέσα μου κλείστηκε , τα σημάδια της να αφήσει.
Nοσταλγεί την θάλασσα και πριν χαθεί , θα μου πει να την αντικρύσω σύντομα για να σωθώ.
Eλπίζω σε αυτό που μπορεί να έρθει και να αλλάξει όσα σκέφτομαι ,τα πιο σκοτεινά ,
την σιωπή , την αντοχή σε αυτό που αγαπώ , εσένα.

O Kόσμος του Ονείρου

Από το παράθυρό μου βλέπω το φεγγάρι , τόσο λαμπερό και γοητευτικό. Όμως είναι λυπημένο , καθώς τα αστέρια δεν το συνοδεύουν απόψε. Όσο κοντά κι αν φαίνονται , ανήκουν σε άλλο γαλαξία. Το φεγγάρι κάθε βράδυ μαγεύει τους πάντες , βάζει το χρυσό του κοστούμι και κάνει το ίδιο ταξίδι για να το δούμε. Κι όταν λείπει , η μοναξιά του γίνεται δική μας , καθώς χωρίς συντροφιά ψάχνουμε απεγνωσμένα για την δική του λάμψη που θα μας παρηγορήσει , χαρίζοντας όνειρα σωτηρίας για το μέλλον.
Το αγαπάω κάθε νύχτα όλο και πιο πολύ , το ερωτεύομαι πιο πολύ. Το ξέρω πως ποτέ δεν θα είναι δικό μου , αλλά στην καρδιά μου είναι. Για τον καθένα το φεγγάρι σημαίνει και κάτι διαφορετικό ή και τίποτα απολύτως , όμως για μένα είναι η αγάπη μου , γιατί ξέρω πως πάντα θα το βλέπω , θα μου κρατάει συντροφιά τα βράδια της μοναξιάς αν και είναι τόσο μακριά. Αλήθεια έχει ψυχή; Αγαπάει ή μόνο εγώ νιώθω έτσι; Στον κόσμο του ονείρου όλα έχουν ψυχή.
Το φεγγάρι πλέον έγειρε και είναι η ώρα του να πάει και αυτό για ύπνο. Να έρθει ο ήλιος να μας κάνει συντροφιά , όχι τόσο μελαγχολική , αλλά με ζωντάνια και ζεστασιά .
Καληνύχτα , θα σε δω και πάλι αύριο. Μην αργείς , γιατί μου λείπεις ήδη.