Σάββατο 31 Μαρτίου 2007

Nιώθω πως περνάει η ζωή και δεν μπορώ να της πω πως την αγαπώ , πως ζω για αυτήν.
Mια μέρα έφυγε και μέσα μου κλείστηκε , τα σημάδια της να αφήσει.
Nοσταλγεί την θάλασσα και πριν χαθεί , θα μου πει να την αντικρύσω σύντομα για να σωθώ.
Eλπίζω σε αυτό που μπορεί να έρθει και να αλλάξει όσα σκέφτομαι ,τα πιο σκοτεινά ,
την σιωπή , την αντοχή σε αυτό που αγαπώ , εσένα.

3 σχόλια:

iLiAs είπε...

Τα καλύτερα έρχονται!

mirca είπε...

Μη σταματάς να ελπίζεις γλυκειά μου! Όλα θα έρθουν εκεί που δεν το περιμένεις..

mirca είπε...

Πως λέγεται αυτό το κατι που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από πάνω του...

που χαιδεύεις τα λόγια με τα μάτια σου.. διαβάζεις το ποίημα ξανά και ξανά και θέλεις και άλλη μία φορά ακόμα...

"με ταξιδεύεις" .. έτσι λέγεται... έδωσε αέρα στη βαρκούλα μου.. να γράψει κι άλλη ιστοριούλα...

"με αγγίζεις"... ίσως λέγεται και έτσι..

φιλακια Τζενάκι μου!!!