Παρατημένη μουσική στο πικάπ , κάπου αλλού από εκεί που βρίσκεσαι. Σε συντροφεύει, σε όνειρα και σε συζητήσεις, σε στιγμές που θα κρύψεις μέσα σου, γιατί στα μάτια σου φαίνονται. Στο ίδιο παγκάκι όπως πάντα; ραντεβουδάκι για να δούμε το ηλιοβασίλεμα, ώσπου δειλά να πούμε πως βράδιασε και δεν υπάρχει λόγος εδώ να βρισκόμαστε. Μείνε, στην αγκαλιά σου έχω ακουμπήσει την ψυχή μου και ακόμη τα χρώματά σου δημιουργεί. Η μελωδία γνώριμη, ξεχασμένη ακόμη, αλλά ξέρω τα λόγια που δεν έχουν ειπωθεί και του φιλιού σου την μορφή.