Κοντοστέκεσαι στην άκρη του παραθύρου για ένα τελευταίο τσιγάρο, θα το ανάψεις, θα το γευτείς και θα σκορπίσεις τον καπνό του έξω από αυτό το δωμάτιο, να ταξιδέψει ακόμα πιο μακρυά η σκέψη. Στο μπαλκόνι δεν προβάλεις, επιθυμείς να παραμείνεις μια σκοτεινή φιγούρα για τον απέναντι. Βρέχει, σπάει η ζέστη και η μυρωδιά του χώματος, η φουρτουνιασμένη θάλασσα θα σε κάνουν μυστικά να ψιθυρίσεις, ένα όνομα, μια στιγμή.