Γνώριμος επισκέπτης αντίκρυ, σηκώνεις το βλέμμα και τον βλέπεις να στέκεται πάντα την κατάλληλη στιγμή εκεί σαν να ξέρει πως την ματιά σου θα γύριζες και θα χαμογελούσες στην όψη του. Σκέφτομαι πως σε λίγο καιρό όμως δεν θα τον επιζητώ,γιατί η ψυχή μου θα ξεχνιέται στο άκουσμά της, στο φως που θα αντανακλάται από εκείνον. Νωχελικά κοιτάς τις ακτίνες του που όμως ξέρεις πως δεν βρίσκονται εκεί αληθινά. Γνώριμος επισκέπτης και το αεράκι, θα σε ανατριχιάσει και θα ανασηκώσει το δάκρυ από την στάσιμη θέση του. Το καταφύγιό μου φτιάχνω.