Χειμώνες, χρόνια εδώ στην ίδια γωνία, στον ίδιο ωκεανό παγιδευμένη. Σκέψεις, δάκρυα συνωστισμένα σε πάκους χαρτιών έτοιμα να ξεφυλλίσουν την ιστορία τους στο πρώτο ζεστό αεράκι. Αιώνες, δειληνά χαζεύω από το ίδιο παράθυρο. Πόσα πράγματα με έχουν αγγίξει, το φτωχό μου μυαλουδάκι και μια ψυχή που πάντα αναπνέει από πρωινές ηλιαχτίδες, γιατί ο χειμώνας πάντα έρχεται και πρέπει να έχω αναμνήσεις για συντροφιά, εικόνες ζωντανές, ζεστές για όσα είναι να 'ρθούν και κοντοστέκονται στο κατώφλι μου.