Αφορμή

Η ψυχή φτάνει στο γκρι-λιλά, λες και υπάρχει τέτοιο χρώμα! ακολουθούσε την αύρα σου και άπλωνε το χέρι να σε φτάσει, όχι να σε αγγίξει. Πρέπει να αφήνουμε χώρο στους άλλους λες, πρέπει να αφουγκράζεται κανείς την μοναξιά του, την ηρεμία της στιγμής που βιώνει το πως αναπνέει το κορμί του.
Πόσο μου λείπεις! φταίνε τα μέτρα και τα σταθμά, που δεν τα ορίζω εγώ, αλλά ένας κόσμος ευθύς, δίχως διασταυρώσεις. Μου λείπεις! σαν να ακούω μολύβι να πέφτει πάνω μου. Δεν μπορεί κανείς να καλύψει την απόσταση, την αίσθηση της ψυχής.