Άν

Δυο λόγια να σου πω, δυο κουβέντες που μόνο εσύ θα καταλάβεις. Είσαι ο άνθρωπός μου, κι ας μην με ξέρεις τόσο καλά, όσο νομίζεις, πως με κατέχεις. Σε θέλω, θα σε θέλει η ψυχή, εγώ δηλώνω αμέτοχη και υπάκουη στην έλξη της.
Τίποτα δεν θα έχει σημασία, τίποτα δεν θα είναι αρκετό για να καθησυχάσει το μυαλό, όσο η παρουσία σου δίπλα στο παγκάκι.
Ξέρεις, δεν μοιάζουμε, δεν νοιαζόμαστε το ίδιο, μα αν δεν υπάρχει το χάδι δεν ανασάνουμε.
Το πιο βαθύ σκοτάδι μαζί και θα υπήρχε παλμός που θα έφτανε στην άκρη της φυγής και θα έμενε εκεί να προσπαθεί να νιώσει τον κόσμο να τρέχει, δίχως να νοσταλγεί τους αιώνες που δεν ζούσε.