Θα ήθελα να γράφω για ώρες , ατελείωτες , χαμένη στις σκέψεις μου που θέλουν να καταλάβουν χώρο, να πάρουν μορφή στα μάτια μου και να υπάρξουν για αιώνες στο χαρτί. Ίσως από ανάγκη για όσα δεν συμβαίνουν, για όσα κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει για τον εαυτό του, για όσα κρύβονται σε υποσυνείδητα, σε όνειρα και σε εφιάλτες τα βράδια.
Σιωπή υπάρχει πάντα, σε ένα άπειρο ουρανό, γιατί να μην συμβαίνει και σε σένα, μέρος του είσαι, το πιο μικρό, το πιο ταπεινό. Πορεία χαράζεις, σου χάραξε η συγκυρία της μοίρας και πορεύεσαι αθόρυβα για πάντα ως την εικόνα της supernova.