Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Θυμήθηκα τραγούδια που άκουγα κρυφά τα βράδια ως το χάραμα, η σκέψη να σιωπά σε δάκρυ και το φιλί κάτοχο να μην αποζητά. Μελωδίες που αισθήματα ξυπνούν και αναμνήσεις από ότι δεν έχεις. Βόλτα με όχημα το σκοτάδι σε νησιά φτιαγμένα από νωχελικά απογεύματα δίχως αγκαλιές. Λείπει η βροχή για να κυλήσουν όλα μαζί της και να ειπωθούν όλα μέσα σε μια αγκαλιά, αντί σε ψυχή αδειανή.

1 σχόλιο:

lakis είπε...

Κάποτε θα'ρθει κι η βροχή και θα σβήσει όλα τα "κρίματα". Μέρα καλή