Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Σταματώ σε ένα όνειρο, παρέα για απόψε και κουβέντα. Σε κοιτά και μιλά αδιάκοπα, κάνει σχέδια, σκέψεις που τις περνά σε σένα και μέσα σε αυτό σε βάζει να κάνεις τον διαιτητή. Λάμψη δευτερολέπτου, ένα αστέρι χάθηκε, χάραξε πορεία για μια στιγμή σε μαύρο φόντο, πιο φωτεινό να φανεί, να το προσέξεις. Ακόμα και το όνειρο μαγεύτηκε, χρόνια είχε να δει πυροτέχνημα σε ουρανό.
Κοίτα εκεί ψηλά, η μεγάλη άρκτος, όταν θα νιώθεις μόνος, εκεί να κοιτάς, σε έναστρο ουρανό, μπορεί όλα να μοιάζουν ίδια, μπορεί να μην ξεχωρίζεις το τέλος και την αρχή, αλλά εκεί θα είναι πάντα, να σου δείχνει τον βορρά, μια πορεία.
Κοίτα δίπλα σου, λίγο παραπέρα και θα βρεις και εμένα να σου διαλέγω λέξεις για τις ιστορίες σου.


υγ : αφιερωμένο σε όλους εσάς που περνάτε από τα μέρη μου....

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Διαμάντι μέσα στις λάσπες. Σχεδόν κατεργασμένο, αναδίνοντας φως ολων των χρωματων να απλώνεται στον χωρο, για να φέγγει πρός τους λιγους και τυχερούς που θα δουν την λαμψη του και θα σταματήσουν στο φώς της για να ξαποστασουν...