Είναι απίστευτο πως μια εικόνα σε ακολουθεί , πάντα, παραλία -θάλασσα -εσύ, μόνη να μένεις εκεί παντοτινά, μουσικές να σου φέρνουν σκέψεις, αλλά σιωπή, γαλήνη, λύτρωση. Κι όμως μπορείς και πιστεύεις στα πάντα, σε ό,τι βλέπεις , σε ό,τι δεν αγγίζεις, σε ό,τι πιστεύεις πως νιώθεις, σε ό,τι δεν θα δεις ποτέ. Κουράγιο βρίσκεις σε δάκρυ, σε ψυχή, εσύ είσαι το άλλο σου μισό, καταδικασμένο μέσα στο ίδιο σώμα. Είναι απίθανο πως μια εικόνα σε κυριεύει!