Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Και θα ήθελα να σου γράψω λέξεις μα το μυαλό σιωπά και θα ήθελα αγκαλιές σου να κατείχα, αλλά δεν ξέρω το άγγιγμα σου. Χάθηκε η ματιά σε ορίζοντα, γιατί εκεί κερδίζει εικόνες, σιωπούν τα πάντα και όμως μια μελωδία πάντα είναι εδώ. Η καρδιά χτυπά δυνατά, το σώμα να περάσουν οι παλμοί, να ξυπνήσει πριν πάψει να νιώθει, αλλά το αποτέλεσμα το ξέρουν όσοι καίνε δάκρυα σε πόθους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: