Δυο λέξεις, ένα φιλί και στο ηλιοβασίλεμα βροχή. Παράθυρα ανοιχτά, ο άνεμος να μην σταματά και τα δάκρυα χάνονται μαζί του. Ξεχάστηκε η ματιά στην εικόνα ενός ζεστού ουρανού, φεύγει και ο ήλιος γοργά, τυλιγμένος σε σύννεφα και αλμύρα. Πάτημα ενός κουμπιού και η στιγμή αποθανατίστηκε για πάντα, δεν βιάστηκε, κούρνιασε. Αλήθεια, τι περιμένεις;!