Ένα αεράκι, ο ήχος της γλυκός και απαλός, ξέρει τι να σου πει και πως να γιάνει τις πληγές σου, αλάτι και αλμύρα φέρνει και όλα ξεχνιούνται. Σου λείπει πιο πολύ από όλους και όλα, γιατί δεν μιλά, δεν ζητά, δεν θα σου πει "γιατί", δεν θα κοιτάξει ποτέ όταν δεν θα θες κανέναν, αλλά θα είναι εκεί να καλύπτει τις κραυγές, τις στιγμές που θυμάσαι πως ζεις. Ακίνητος ή ξαπλωμένος στον κόσμο της δεν ζητάς, απλά περιμένεις το κύμα, την αίσθησή του.