Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Βελούδο

Ακούς το τραγούδι, τυχαίο γεγονός ο σπασμός στα μάτια σου και τα έκλεισες πριν κυλήσει η μουτζούρα στο μάγουλό σου. Στοιχειωμένο πετράδι στα χέρια σου, δεν άργησες να το πετάξεις στον τοίχο, μα μάτωσαν τα δάχτυλά σου. Μαύρο και πόσο σου ταιριάζει, γιατί όταν με κοιτάς, ξεχωρίζει το φως τους. Απομακρύνθηκα για λίγο, να ξεθυμάνει ο όχλος και σε γύρεψα, όπως τόσες φορές. Σου μοιάζω; φέρουμε το ίδιο καλούπι στο φιλί, κλειδώνει μόνο με κωδικό.
Κλειδί γυρνά και η πόρτα άνοιξε με έκπληξη από το κοινό μου. Ακούστηκε η μελωδία, τυχαίο γεγονός και έσπασε το πετράδι στην αγκαλιά σου.
Βελούδο πέφτει στο κορμί σου και ντύθηκες όπως θα έπρεπε για την περίσταση. Να σε κρατήσω, πέφτεις και δεν θα με άφηνες ποτέ. Μα εσύ στηρίζεσαι στις ενοχές και εγώ στην τύψη της φυγής.
Ακούς το τραγούδι, τυχαία στιγμή διάλεξες και στιγμάτισες τούτο το πρόσωπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: