Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Θέληση

Δεν θα σε διάλεγε ποτέ, δεν θα σε επέλεγε παρά μόνο αν είχε τα μάτια κλειστά. Όταν σε κοιτά, δεν μιλά και όταν ψελλίζεις το αντίο, θα σε κρατήσει μια στιγμή εμπρός του και θα σου ανοίξει πρώτος την πόρτα " προηγούνται οι κυρίες".
Στην άρνηση ο νους ξεσκεπάζει το δέρμα και δεν αφήνει την ανάσα να βγει. Κρατήθηκε μέχρι να χάσει την εικόνα. Είχε μορφή, είχε ταχθεί υπερασπιστής και βρέθηκε λιποτάκτης.
Σε κράτησα μια στιγμή και σε άφησα σε πέπλα, σε δικής σου υφή, τραχύς. Δύσκαμπτος στο βλέμμα και στην αίσθησή του, αλλά δεν δίστασε να πει κουβέντες στο πλάι του μορφέα, τέτοιο σκηνικό ταιριάζει, το φεγγάρι να φέγγει, το φεγγάρι να σκοτεινιάζει.
Κάτι σε στεναχωρεί, δεν είχε σημασία στο λεπτό που  σου δόθηκε και το δάκρυ φυλακίστηκε σε χιόνι και αλμύρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: